۱۳۹۴/۱۱/۱۵، ۱۰:۵۷ ق.ظ
درود
ویژگیهای یک دوربین مناسب سلاح گلوله زنی:
توجه:
- نقل مطالب سایت فقط با ذکر منبع مجاز میباشد
ویژگیهای یک دوربین مناسب سلاح گلوله زنی:
1– استحکام :
صرف نظر از میزان مراقبتی که از دوربین تفنگ می شود ، دوربین خواه نا خواه در معرض شداید و ضربات زیادی قرار می گیرد. عقب نشینی سنگین یا برخورد تصادفی تفنگ به صخره ، درخت ، تنه اتومبیل ، یا تکان های اتومبیل به هنگام رانندگی در جاده های نا هموار همه یا هر کدام به تنهایی ممکن است موجب جابجا شدن و از تنظیم خارج شدن دوربین بشوند. افزون بر این دوربین در یک فاصله زمانی کوتاه ممکن است از محیط گرم و نرم درون کمپ شکارگاه به یخبندان فضای خارج برده شود. یک دوربین خوب باید تاب تحمل همه این شداید سخت و در عین حال عادی و متعارف را داشته باشد و به سادگی از تنظیم خارج نشود. نکته حایز اهمیت این است که استحکام و نصب اصولی بست و پایه دوربین کمتر از اهمیت استحکام خود دوربین نیست.
2 – مقاومت در برابر رطوبت هوا :
مه گرفتگی و تار شدن عدسی های دوربین بر اثر نفوذ رطوبت هوا به داخل آن یکی از نقاط ضعف اساسی دوربین های قدیمی بود لیکن دوربین های امروزی در محفظه های ضد رطوبت و ضد غبار به درون آنها وجود ندارد. به طور کلی دوربین هایی که قیمتشان بیش از حد متوسط است قابل اطمینان ترند.
3- عدسی های روکش دار :
تقریبا عدسی های همه دوربین های امروزی با ماده ای ارغوانی رنگ به نام فلوراید منیزیوم روکش شده است. خاصیت این ماده این است که انعکاس نور را کم کرده و انتقال آن را بهبود می بخشد. برخی از سازندگان ، روکش زرد رنگ را بهتر می دانند و معتقدند که روکش زرد رنگ عدسی ها انتقال نور را تا حد 86 درصد بالا می برد. این در حالی است که عدسی های فاقد روکش تنها 45 درصد از نور را منتقل می سازند.
4- فاصله چشم :
فاصله چشم تیرانداز از عدسی چشمی ( عقبی ) حائز اهمیت است در دوربین های مختص تفنگهای خفیف که فاقد عقب نشینی اند ، این فاصله ممکن است به 5/2 سانتیمتر کاهش یابد لیکن در دوربین تفنگ های گلوله زنی این فاصله 5/7 تا 10سانتیمتر و در دوربین های ویژه نصب به روی تپانچه 15 تا 48 سانتیمتر است. چنانچه نصب دوربین درست انجام گرفته باشد و ارتفاع شانه و طول کشش قنداق تفنگ نیز متناسب با ویژگی های تیرانداز باشد تیرانداز نباید با یک فاصله چشمی 5/7 سانتیمتری با مشکلی روبرو باشد. تیر انداز باید در وضعیت نشانه روی ، قادر به دیدن لااقل 90 درصد میدان دید دوربین باشد. اگر دیدن 90 درصد میدان دید میسر نباشد باید دوربین را بسته به وضعیت ، کمی به جلو یا عقب ببرد. تیرانداز به هیچ وجه نباید وضعیت خود را با دوربین تطبیق دهد. بلکه بایستی وضع نصب دوربین یا خم شانه قنداق را اصلاح کند تا دوربین با وضعیت معمولی وی در تیراندازی ، هم آهنگ گردد.
5– میدان دید :
عبارت است از عرض منطقه قابل رویت از داخل دوربین که معمولا بر حسب پا در صد یارد محاسبه و عنوان می شود. هر قدر هم قدرت دوربین بیشتر باشد ، عرض میدان دیدش کوچکتر یا باریکتر می شود. در دوربین های متغیر ، میدان دید در جهت تغییر قدرت ، تغییر می یابد. در دوربین تفنگ های شکاری هر قدر میدان دید وسیع تر باشد ، مطلوب تر است و یافتن شکار با آن آسانتر می شود. به طور کلی دوربین چهار قوه ثابت ، دوربین کاملا مناسبی است برای شکار. اغلب شکارچیان تصور می کنند که هر قدر دوربین قوی تر باشد ، بهتر است. حال آنکه چنین نیست ، با بالا رفتن قدرت دوربین لاجرم میدان دید کوچکتر و یافتن شکار مشکل تر می شود. بنابراین دوربین مناسب برای شکار دوربینی است با قدرت و میدان دید متوسط یعنی دوربینی با بزرگنمایی 3 تا 4 برابر و میدان دیدی بین 30 تا 35 پا ( فوت ) در 100 یاردی.
6– بزرگنمایی ( قدرت ) :
معمولا به آن « قوه » نیز اطلاق می شود. مثلا گفته می شود که این دوربین چهار « قوه » است و چنین نوشته می شود : 4 ، معنای آن این است که قدرت با بزگنمایی دوربین چهار برابر است. بزرگنمایی دوربین با بخش کردن قطر لنز جسمی آن بر قطر مردمک خروجش بدست می آید. واحد اندازه گیری این دو قطر میلیمتر است. مردمک خروجی چیست ؟ اگر یک دوربین را در فاصله 30 تا 35 سانتیمتری چشم نگه داریم ، تمرکز اشعه نوری در مرکز عدسی چشمی مشاهده می شود. این تمرکز اشعه ، مردمک خروجی نام دارد. در مسابقات تیراندازی با تفنگ دوربین دار ، چنانچه در کشور های غربی به ویژه ایالات متحده آمریکا متداول است ، دوربین های 10 تا 30 قوه به کار می رود تا تیرانداز بتواند هدف را هر چه بهتر و روشن تر ببیند و خطای تیر به حداقل ممکن برسد. البته استفاده از چنین دوربین های بسیار قوی تنها با استفاده از تکیه گاه مقدور است زیرا لرزش های طبیعی بدن ، حتی طپش قلب تیرانداز نشانه روی با دوربین پر قدرت را ناممکن می سازد مگر اینکه تیرانداز از تکیه گاه استفاده کند تا از انتقال این لرزش ها به تفنگ و دوربین جلوگیری گردد.
دوربین های مخصوص شکار لزومی ندارد که تا این حد پر قدرت باشند. بنابراین قدرت بزرگنمایی این دوربین ها می توان از 3 قوه شروع و به 9 قوه ختم گردد. لیکن چنانچه در پیش تر نیز گفته شد ، دوربین چهار قوه ثابت ، دوربین شکاری کاملا مناسبی است. با تفنگ 57*8 که دوربین چهار قوه ثابتی به رویش نصب شده باشد به راحتی و بدون خطا می توان از مسافت 200 تا 250 متری اردک ، کبک و کبوتر نشسته را زد و در تیراندازی به شکار بزرگ به جای تیراندازی به تنگ بغل ، گردن شکار را هدف قرار داد. این در حالی است که کالیبر 57*8 از کالیبر های نسبتا تنبل است و تیراندازی دقیق با آن مستلزم آگاهی کامل از میزان سر کردن یا افت گلوله در مسافت های مختلف و توان تخمین دقیق مسافت است. حسن دیگر دوربین چهار قوه ثابت این است که چون میزان بزرگنمایی آن ثابت و کافی است ، تیرانداز پس از مدتی تمرین می تواند به وسیله آن ، مسافت را دقیق تر از چشم غیر مسلح یا دوربین متغیر تخمین بزند. البته نصب دوربین های متغیر 7-2 تا 9-3 به روی تفنگ های دوربردی چون 264 وینچستر ماگنوم ، 270 وینچستر ، 270 ودربی ماگنوم ، 7 میلیمتر رمینگتون ماگنوم ، 7 میلیمتر و دربی ماگنوم 64*7 ، 300 ودربی ماگنوم ، 06/30 و کالیبر های همتراز آنها بی فایده نیست و امکان استفاده بیشتر از خط سیر کشیده آنها در تیراندازی به شکار از مسافت های دورتر را میسر می سازد. لیکن بهترین توصیه به شکارچیان محترمی که از دوبین های متغیر استفاده می کنند این است که دوربین خود را همیشه روی درجه 4 بگذارند و تخمین مسافت را با این درجه تمرین کنند و در برخورد با شکار نیز پس از تخمین مسافت با این درجه ، در صورتی که شکار در مسافتی دور تر از 250 متر قرار داشت و نیز امکان تیراندازی با فرصت و با استفاده از تکیه گاهی مطمئن فراهم بود ، آنگاه قوه دوربین را بالا ببرند و پس از مطمئن شدن از قطعیت اصابت تیر ، با دقت کامل تیراندازی کنند. جان کلام اینکه دوربن های با بزرگنمایی بیش از 4 قوه بهتر است تنها توسط تیراندازان بسیار ماهر ، آن هم در تیراندازی به شکار ایستاده مورد استفاده قرار گیرند. حسن مهم دوربین های متغییر این است که با تغییر دادن قدرت بزرگنمایی دوربین ، تنظیم آن بهم نخورد.
7 – وضوح تصویر :
به میزان روشنی و وضوح یک جسم معین که از داخل دوربین توسط تیرانداز مشاهده می شود ، اطلاق می گردد. به نظر کارشناسان و متخصصیین صنعت دوربین سازی ، کلیه عدسی ها ، حتی گرانبها ترین آنها دارای حداقل شش نقص هستند که بایستی در رفع آنها تلاش شود. حال با توجه به اینکه در هر دوربین چند عدسی بکار رفته که هر یک از آنها نقائصی دارند ، می توان به درجه مشکلات دوربین سازان در ساخت یک دوربین خوب پی برد. بنابراین ساختن یک دوربین تفنگی خوب امر تکنیکی بسیار مشکل و پر هزینه ای است و به ناچار تنها از دوربین های گرانبها یک تصویر کاملا روشن و واضح را انتظار داشت. هنگامی که از دوربین تفنگی مرغوب به جسمی می نگریم ، باید تمام جزئیات آن جسم با وضوح کامل دیده بشود و علاوه بر این هیچگونه ابهام و یا حالت مه گرفتگی یا تیرگی در کناره های عدسی چشمی وجود نداشته باشد در غیر این صورت آن دوربین را نمی توان مرغوب دانست.
8 – ضریب روشنی نسبی :
یکی از راههای کنترل کیفیتی است که با محاسبات ریاضی ، قابل اندازه گیری و سنجش است. برای سنجش بایستی قطر عدسی چشمی را بر بزرگنمایی دوربین بخش کنیم تا قطر مردمک خروجی آن بدست آید. حال اگر قطر مردمک خروجی را به توان 2 برسانیم ، ضریب روشنی نسبی دوربین به دست می آید. برای روشن شدن مطلب به مثال زیر توجه فرمائید :
دوربینی داریم که قطر عدسی چشمی آن 20 میلیمتر است و قدرت بزرگنمایی آن 4 قوه است. درجه روشنی آن چقدر است ؟
( درجه روشنی نسبی دوربین ) 25=5*5 ( قطر مردمک خروجی ) 5=4/20
در آزمایشاتی که در خلال جنگ جهانی دوم ، توسط ایالات متحده آمریکا بر روی چشم انسان انجام گرفت ، مشاهده گردید که دیافراگم مردمک چشم انسان در نور شدید آفتاب تنها به میزان کمتر از 3 میلیمتر باز می شود و در نور و روشنایی ساعات اولیه صبح و ساعات آخرین بعد از ظهر فقط تا حد 5 میلیمتر فراخ می شود. گر چه دریچه مردمک چشم انسان در هوای تاریک روشن یا نور مهتاب تا 7 میلیمتر باز می شود لیکن در ساعات مناسب برای تیراندازی و شکار که همان ساعات اولیه صبح و ساعات آخرین بعد از ظهر است ، دریچه مردمک انسان چنانچه گفته شد ، تنها 5 میلیمتر باز می شود و به همین دلیل حداکثر ضریب روشنی نسبی قابل جذب برای چشم انسان نیز طبق فرمولی که در بالا بیان شد ، 25 است. بنابراین دوربین خوب دوربینی است که ضریب روشنی نسبی آن با توان نسبی جذب نور توسط چشم انسان ، تطابق و هماهنگی داشته باشد.
9 – قابلیت تنظیم دید ( Reticle ) :
علامت بعلاوه دوربین در واقع دستگاه نشانه روی دوربین است. تیرانداز با نگریستن به هدف از درون دوربین ، بعلاوه را روی هدف قرار می گذارد و به آن تیراندازی می کند. « رتیکل » دوربین ، از ابریشم ، تار عنکبوت ، شیشه تنیده ، پلاتین ، تنگستن ، نقره ، مس و فولاد استین لس ساخته می شود. این تارها با وجود نازکی بیش از حد ، چنان محکم در جای خود تثبیت می شوند که سنگین ترین و شدید ترین تکان ناشی از لگد تفنگ نیز نمی تواند آنها را از جایشان خارج سازد. در برخی موارد « رتیکل » دوربین روی صفحه ای شیشه ای حک می شود.
مخالفین این تکنیک به درستی اظهار می دارند که این عمل تا حدود 3 درصد از میزان انتقال نور می کاهد. ضخامت تارهای بعلاوه بسیار متغیر است ، تا حدی که بعضی از آنها بیش از حد نازک اند. عده ای بر این باورند که هر قدر ضخامت این تارها کمتر باشد امکان تیراندازی دقیق تر بیشتر است. حال آنکه چنین نیست ، نازکی بیش از حد تارها ضمن اینکه در وقت تیراندازی نقشی ندارد موجب وارد شدن فشار بیش از حد و خستگی چشم تیرانداز می شود. بعلاوه ساده و معمولی ، متداولترین نوع بعلاوه است زیرا که نوع ساده به هیچ وجه قسمتی از هدف را نمی پوشاند و تمام جزئیات هدف برای تیراندازی قابل روئیت است.
10 – تنظیم در برد و سمت : دوربین های تفنگی در سمت و برد قابل تنظیم اند. مکانیسم تنظیم بیشتر دوربین ها درونی بوده و داخل خود دوربین تعبیه شده است. لیکن در دوربین های مخصوص مسابقات تیراندازی ، این مکانیسم جزئی از بست و پایه دوربین است و به عبارت دیگر « مکانیسم خارجی » است. دوربین های تفنگی مخصوص شکار بوده که مکانیسم تنظیم شان درونی و جزئی از دوربین است ، بحدی محکم ساخته شده اند که تقریبا هیچ گاه از تنظیم خارج نمی شوند و تاب تحمل لگد تفنگ ، جیپ سواری در زمین های ناهموار و پر دست انداز ، شتر سواری ، زمین خوردن در سراشیبی ارتفاعات و امثالهم را دارند با این حال شکارچی باید در هر مسافت قبل از تیراندازی به شکار ، تفنگ خود را بیازماید تا از تنظیم بودن آن مطمئن گردد. مکانیسم تنظیم این دوربین ها عبارت است از دو گردونه درپوش دار که در دو برجک کوچک واقع در قسمت میانی دوربین قرار دارد. گردونه ای که در بالای دوربین قرار دارد مخصوص تنظیم در برد و گردونه واقع در سمت راست دوربین مخصوص تنظیم در سمت است. گردونه تنظیم در برد دارای علامت UP ( بالا ) است. گردونه تنظیم در سمت دارای علامت های R ( راست ) و L ( چپ ) می باشد. میزان جابجایی گلوله در مسافت 100 یاردی به اندازه هر دندانه یا تقه گردونه های تنمظیم در برد یا سمت بسته به نوع دوربین 4/1 یا 2/1 دقیقه زاویه است. طبیعی است که با دوربین هایی که چرخش هر دندانه تنظیم شان برابر با 4/1 دقیقه زاویه است ، می توان تفنگ را دقیق تر تنظیم کرد. میزان جابجایی گلوله در این دوربین ها ، به ازای هر دندانه 4/1 اینچ در مسافت 100 یاردی و 2/1 اینچ در 200 یاردی است.
11– پارالاکس ( parallax ) :
هر آینه تفنگ را کاملا بی حرکت نگه دارید و چشم خود را در برابر مردمک خروجی دوربین ، به چپ ، راست یا بالا و پایین حرکت دهید مشاهده می کنید که ظاهرا هدف نسبت به « رتیکل » دوربین به سمت چپ ، راست یا عقب یا جلو حرکت می کند. این پدیده پارلاکس نامیده می شود. تشریح این پدیده از نظر فنی دست کمی از تشریح فرضیه نسبیت انیشتین ندارد. با این حال وجود پارالاکس در دوربین های شکاری چیزی نیست که برای اغلب شکارچیان مایه نگرانی باشد. در واقع هر دوربینی به نوعی ساخته شده است که فقط در یک مسافت معین ( معمولا مسافت صد یاردی ) فاقد پارالاکس است و در سایر مسافت ها این نقص را دارد. به زبان ساده پارالاکس عبارت از این است که شکارچی هدف را در جای واقعیش نمی بیند و هدف توسط تیرانداز کمی به چپ یا راست یا جلو یا عقب مکان و موقعیت حقیقی اش دیده می شود. لیکن این خطای باصره بحدی ناچیز است که به راحتی قابل اغماض است و تنها در تیراندازی به هدف در مسابقات تیراندازی با تفنگ دوربین دار که مستلزم تیرانداری بسیار دقیق است ، می تواند به گونه ای جدی مطرح شود.
علی.حاجی زاده
5– میدان دید :
عبارت است از عرض منطقه قابل رویت از داخل دوربین که معمولا بر حسب پا در صد یارد محاسبه و عنوان می شود. هر قدر هم قدرت دوربین بیشتر باشد ، عرض میدان دیدش کوچکتر یا باریکتر می شود. در دوربین های متغیر ، میدان دید در جهت تغییر قدرت ، تغییر می یابد. در دوربین تفنگ های شکاری هر قدر میدان دید وسیع تر باشد ، مطلوب تر است و یافتن شکار با آن آسانتر می شود. به طور کلی دوربین چهار قوه ثابت ، دوربین کاملا مناسبی است برای شکار. اغلب شکارچیان تصور می کنند که هر قدر دوربین قوی تر باشد ، بهتر است. حال آنکه چنین نیست ، با بالا رفتن قدرت دوربین لاجرم میدان دید کوچکتر و یافتن شکار مشکل تر می شود. بنابراین دوربین مناسب برای شکار دوربینی است با قدرت و میدان دید متوسط یعنی دوربینی با بزرگنمایی 3 تا 4 برابر و میدان دیدی بین 30 تا 35 پا ( فوت ) در 100 یاردی.
6– بزرگنمایی ( قدرت ) :
معمولا به آن « قوه » نیز اطلاق می شود. مثلا گفته می شود که این دوربین چهار « قوه » است و چنین نوشته می شود : 4 ، معنای آن این است که قدرت با بزگنمایی دوربین چهار برابر است. بزرگنمایی دوربین با بخش کردن قطر لنز جسمی آن بر قطر مردمک خروجش بدست می آید. واحد اندازه گیری این دو قطر میلیمتر است. مردمک خروجی چیست ؟ اگر یک دوربین را در فاصله 30 تا 35 سانتیمتری چشم نگه داریم ، تمرکز اشعه نوری در مرکز عدسی چشمی مشاهده می شود. این تمرکز اشعه ، مردمک خروجی نام دارد. در مسابقات تیراندازی با تفنگ دوربین دار ، چنانچه در کشور های غربی به ویژه ایالات متحده آمریکا متداول است ، دوربین های 10 تا 30 قوه به کار می رود تا تیرانداز بتواند هدف را هر چه بهتر و روشن تر ببیند و خطای تیر به حداقل ممکن برسد. البته استفاده از چنین دوربین های بسیار قوی تنها با استفاده از تکیه گاه مقدور است زیرا لرزش های طبیعی بدن ، حتی طپش قلب تیرانداز نشانه روی با دوربین پر قدرت را ناممکن می سازد مگر اینکه تیرانداز از تکیه گاه استفاده کند تا از انتقال این لرزش ها به تفنگ و دوربین جلوگیری گردد.
دوربین های مخصوص شکار لزومی ندارد که تا این حد پر قدرت باشند. بنابراین قدرت بزرگنمایی این دوربین ها می توان از 3 قوه شروع و به 9 قوه ختم گردد. لیکن چنانچه در پیش تر نیز گفته شد ، دوربین چهار قوه ثابت ، دوربین شکاری کاملا مناسبی است. با تفنگ 57*8 که دوربین چهار قوه ثابتی به رویش نصب شده باشد به راحتی و بدون خطا می توان از مسافت 200 تا 250 متری اردک ، کبک و کبوتر نشسته را زد و در تیراندازی به شکار بزرگ به جای تیراندازی به تنگ بغل ، گردن شکار را هدف قرار داد. این در حالی است که کالیبر 57*8 از کالیبر های نسبتا تنبل است و تیراندازی دقیق با آن مستلزم آگاهی کامل از میزان سر کردن یا افت گلوله در مسافت های مختلف و توان تخمین دقیق مسافت است. حسن دیگر دوربین چهار قوه ثابت این است که چون میزان بزرگنمایی آن ثابت و کافی است ، تیرانداز پس از مدتی تمرین می تواند به وسیله آن ، مسافت را دقیق تر از چشم غیر مسلح یا دوربین متغیر تخمین بزند. البته نصب دوربین های متغیر 7-2 تا 9-3 به روی تفنگ های دوربردی چون 264 وینچستر ماگنوم ، 270 وینچستر ، 270 ودربی ماگنوم ، 7 میلیمتر رمینگتون ماگنوم ، 7 میلیمتر و دربی ماگنوم 64*7 ، 300 ودربی ماگنوم ، 06/30 و کالیبر های همتراز آنها بی فایده نیست و امکان استفاده بیشتر از خط سیر کشیده آنها در تیراندازی به شکار از مسافت های دورتر را میسر می سازد. لیکن بهترین توصیه به شکارچیان محترمی که از دوبین های متغیر استفاده می کنند این است که دوربین خود را همیشه روی درجه 4 بگذارند و تخمین مسافت را با این درجه تمرین کنند و در برخورد با شکار نیز پس از تخمین مسافت با این درجه ، در صورتی که شکار در مسافتی دور تر از 250 متر قرار داشت و نیز امکان تیراندازی با فرصت و با استفاده از تکیه گاهی مطمئن فراهم بود ، آنگاه قوه دوربین را بالا ببرند و پس از مطمئن شدن از قطعیت اصابت تیر ، با دقت کامل تیراندازی کنند. جان کلام اینکه دوربن های با بزرگنمایی بیش از 4 قوه بهتر است تنها توسط تیراندازان بسیار ماهر ، آن هم در تیراندازی به شکار ایستاده مورد استفاده قرار گیرند. حسن مهم دوربین های متغییر این است که با تغییر دادن قدرت بزرگنمایی دوربین ، تنظیم آن بهم نخورد.
7 – وضوح تصویر :
به میزان روشنی و وضوح یک جسم معین که از داخل دوربین توسط تیرانداز مشاهده می شود ، اطلاق می گردد. به نظر کارشناسان و متخصصیین صنعت دوربین سازی ، کلیه عدسی ها ، حتی گرانبها ترین آنها دارای حداقل شش نقص هستند که بایستی در رفع آنها تلاش شود. حال با توجه به اینکه در هر دوربین چند عدسی بکار رفته که هر یک از آنها نقائصی دارند ، می توان به درجه مشکلات دوربین سازان در ساخت یک دوربین خوب پی برد. بنابراین ساختن یک دوربین تفنگی خوب امر تکنیکی بسیار مشکل و پر هزینه ای است و به ناچار تنها از دوربین های گرانبها یک تصویر کاملا روشن و واضح را انتظار داشت. هنگامی که از دوربین تفنگی مرغوب به جسمی می نگریم ، باید تمام جزئیات آن جسم با وضوح کامل دیده بشود و علاوه بر این هیچگونه ابهام و یا حالت مه گرفتگی یا تیرگی در کناره های عدسی چشمی وجود نداشته باشد در غیر این صورت آن دوربین را نمی توان مرغوب دانست.
8 – ضریب روشنی نسبی :
یکی از راههای کنترل کیفیتی است که با محاسبات ریاضی ، قابل اندازه گیری و سنجش است. برای سنجش بایستی قطر عدسی چشمی را بر بزرگنمایی دوربین بخش کنیم تا قطر مردمک خروجی آن بدست آید. حال اگر قطر مردمک خروجی را به توان 2 برسانیم ، ضریب روشنی نسبی دوربین به دست می آید. برای روشن شدن مطلب به مثال زیر توجه فرمائید :
دوربینی داریم که قطر عدسی چشمی آن 20 میلیمتر است و قدرت بزرگنمایی آن 4 قوه است. درجه روشنی آن چقدر است ؟
( درجه روشنی نسبی دوربین ) 25=5*5 ( قطر مردمک خروجی ) 5=4/20
در آزمایشاتی که در خلال جنگ جهانی دوم ، توسط ایالات متحده آمریکا بر روی چشم انسان انجام گرفت ، مشاهده گردید که دیافراگم مردمک چشم انسان در نور شدید آفتاب تنها به میزان کمتر از 3 میلیمتر باز می شود و در نور و روشنایی ساعات اولیه صبح و ساعات آخرین بعد از ظهر فقط تا حد 5 میلیمتر فراخ می شود. گر چه دریچه مردمک چشم انسان در هوای تاریک روشن یا نور مهتاب تا 7 میلیمتر باز می شود لیکن در ساعات مناسب برای تیراندازی و شکار که همان ساعات اولیه صبح و ساعات آخرین بعد از ظهر است ، دریچه مردمک انسان چنانچه گفته شد ، تنها 5 میلیمتر باز می شود و به همین دلیل حداکثر ضریب روشنی نسبی قابل جذب برای چشم انسان نیز طبق فرمولی که در بالا بیان شد ، 25 است. بنابراین دوربین خوب دوربینی است که ضریب روشنی نسبی آن با توان نسبی جذب نور توسط چشم انسان ، تطابق و هماهنگی داشته باشد.
9 – قابلیت تنظیم دید ( Reticle ) :
علامت بعلاوه دوربین در واقع دستگاه نشانه روی دوربین است. تیرانداز با نگریستن به هدف از درون دوربین ، بعلاوه را روی هدف قرار می گذارد و به آن تیراندازی می کند. « رتیکل » دوربین ، از ابریشم ، تار عنکبوت ، شیشه تنیده ، پلاتین ، تنگستن ، نقره ، مس و فولاد استین لس ساخته می شود. این تارها با وجود نازکی بیش از حد ، چنان محکم در جای خود تثبیت می شوند که سنگین ترین و شدید ترین تکان ناشی از لگد تفنگ نیز نمی تواند آنها را از جایشان خارج سازد. در برخی موارد « رتیکل » دوربین روی صفحه ای شیشه ای حک می شود.
مخالفین این تکنیک به درستی اظهار می دارند که این عمل تا حدود 3 درصد از میزان انتقال نور می کاهد. ضخامت تارهای بعلاوه بسیار متغیر است ، تا حدی که بعضی از آنها بیش از حد نازک اند. عده ای بر این باورند که هر قدر ضخامت این تارها کمتر باشد امکان تیراندازی دقیق تر بیشتر است. حال آنکه چنین نیست ، نازکی بیش از حد تارها ضمن اینکه در وقت تیراندازی نقشی ندارد موجب وارد شدن فشار بیش از حد و خستگی چشم تیرانداز می شود. بعلاوه ساده و معمولی ، متداولترین نوع بعلاوه است زیرا که نوع ساده به هیچ وجه قسمتی از هدف را نمی پوشاند و تمام جزئیات هدف برای تیراندازی قابل روئیت است.
10 – تنظیم در برد و سمت : دوربین های تفنگی در سمت و برد قابل تنظیم اند. مکانیسم تنظیم بیشتر دوربین ها درونی بوده و داخل خود دوربین تعبیه شده است. لیکن در دوربین های مخصوص مسابقات تیراندازی ، این مکانیسم جزئی از بست و پایه دوربین است و به عبارت دیگر « مکانیسم خارجی » است. دوربین های تفنگی مخصوص شکار بوده که مکانیسم تنظیم شان درونی و جزئی از دوربین است ، بحدی محکم ساخته شده اند که تقریبا هیچ گاه از تنظیم خارج نمی شوند و تاب تحمل لگد تفنگ ، جیپ سواری در زمین های ناهموار و پر دست انداز ، شتر سواری ، زمین خوردن در سراشیبی ارتفاعات و امثالهم را دارند با این حال شکارچی باید در هر مسافت قبل از تیراندازی به شکار ، تفنگ خود را بیازماید تا از تنظیم بودن آن مطمئن گردد. مکانیسم تنظیم این دوربین ها عبارت است از دو گردونه درپوش دار که در دو برجک کوچک واقع در قسمت میانی دوربین قرار دارد. گردونه ای که در بالای دوربین قرار دارد مخصوص تنظیم در برد و گردونه واقع در سمت راست دوربین مخصوص تنظیم در سمت است. گردونه تنظیم در برد دارای علامت UP ( بالا ) است. گردونه تنظیم در سمت دارای علامت های R ( راست ) و L ( چپ ) می باشد. میزان جابجایی گلوله در مسافت 100 یاردی به اندازه هر دندانه یا تقه گردونه های تنمظیم در برد یا سمت بسته به نوع دوربین 4/1 یا 2/1 دقیقه زاویه است. طبیعی است که با دوربین هایی که چرخش هر دندانه تنظیم شان برابر با 4/1 دقیقه زاویه است ، می توان تفنگ را دقیق تر تنظیم کرد. میزان جابجایی گلوله در این دوربین ها ، به ازای هر دندانه 4/1 اینچ در مسافت 100 یاردی و 2/1 اینچ در 200 یاردی است.
11– پارالاکس ( parallax ) :
هر آینه تفنگ را کاملا بی حرکت نگه دارید و چشم خود را در برابر مردمک خروجی دوربین ، به چپ ، راست یا بالا و پایین حرکت دهید مشاهده می کنید که ظاهرا هدف نسبت به « رتیکل » دوربین به سمت چپ ، راست یا عقب یا جلو حرکت می کند. این پدیده پارلاکس نامیده می شود. تشریح این پدیده از نظر فنی دست کمی از تشریح فرضیه نسبیت انیشتین ندارد. با این حال وجود پارالاکس در دوربین های شکاری چیزی نیست که برای اغلب شکارچیان مایه نگرانی باشد. در واقع هر دوربینی به نوعی ساخته شده است که فقط در یک مسافت معین ( معمولا مسافت صد یاردی ) فاقد پارالاکس است و در سایر مسافت ها این نقص را دارد. به زبان ساده پارالاکس عبارت از این است که شکارچی هدف را در جای واقعیش نمی بیند و هدف توسط تیرانداز کمی به چپ یا راست یا جلو یا عقب مکان و موقعیت حقیقی اش دیده می شود. لیکن این خطای باصره بحدی ناچیز است که به راحتی قابل اغماض است و تنها در تیراندازی به هدف در مسابقات تیراندازی با تفنگ دوربین دار که مستلزم تیرانداری بسیار دقیق است ، می تواند به گونه ای جدی مطرح شود.
علی.حاجی زاده
توجه:
- نقل مطالب سایت فقط با ذکر منبع مجاز میباشد
![[تصویر: grs-ah-gmc.jpg]](http://thegunsmiths.com.au/wp-content/uploads/2013/01/grs-ah-gmc.jpg)
![[تصویر: 160119.jpg]](http://media.midwayusa.com/productimages/880x660/Primary/160/160119.jpg)
