۱۳۹۴/۱۰/۱۵، ۰۱:۴۷ ق.ظ
درود
این مقاله رو آقای شاهین ترجمه کردن
به هر حال دیدم مفیده برای دوستان به اشتراک گذاشتم
نکته جالب هم اینه که بر خلاف ادعای برخی دوستان که میگفتن اولین بار در ایران راجع به فیلدتارگت داره ترجمه و اطلاعات و .... ارایه میشه این مقاله و خیلی از موارد دیگه رو که مطالعه میکنم میبینم که از خودمون که بگذریم خیلی قبل تر از این حرفها دوستان دیگه ای راجع به این مسابقات قلم زدن و مطلب نوشتن
آشنایی با فیلدتارگت
چکیده ای از مقاله آقای میخائل زمر
از قبل جنگهای جهانی به سال 1903 در سطح محدود و به صورت تفریحی کلوب های تیراندازی با اسلحه های بادی و گازی در کشور آلمان و بریتانیا برگزار شد.اما در آن زمان به دلیل محدودیت های تکنولوژیک و فنی سلاح ها کارایی و دقت سلاح های امروز را نداشتند؛ به همین جهت مسابقات تیراندازی با تفنگ گرم توجه ها را به خود جلب کرد، تا سال های اخیر قهرمانان تیراندازی از این سلاح استفاده نمی کردند و شرکت در این رقابت ها را مجاز نمی دانستند واین اسلحه را تفریحی تلقی می کردند.
پس از جنگ جهانی و شکست ما ( آلمان ها) به دلیل محدودیت ها و تحریم های شدید که متوجه کشورمان ( آلمان) شد و برای پیشگیری از تجهیز مجهز مجدد ارتش آلمان ، جلوی ساخت تفنگ های گرم ( گلوله زنی) گرفته شد. در مدتی که این تحریم ها پابرجا بود و فقدان تفنگ های گلوله زنی زمینه را برای توجه بیشتر و گسترش صنعت تفنگ های بادی فراهم ساخت و پس از لغو محدودیت لوله های خاندار توانستیم جهشی بزرگ در دقت و کارایی تفنگ های بادی برداریم،
ساخت اسلحه پیستونی وفنری مجهز به طور قابل توجهی چهره این ورزش را عوض کرد. سلاح های جدید با همان دقت واستحکام تفنگ وتپانچه خفیف طراحی شده بود. ارزان بودن نوع مهمات این سلاح ها و سهولت ایجاد سالن های تیراندازی در سالن های ورزشی حتی در خانه ها. تیراندازانی را که تا پیش از این تنها به رشته های دیگر علاقه مند بودند به سمت این رشته جذب کرد.
به طوری که در 1966 ميلادي اولين دوره مسابقات اروپايي اين رشته در ويس بادن آلمان بر گزارشد. در اين مسابقات 80 تيرانداز در قالب 18 تيم حضور داشتند. در رده بندي تيمي سوييس با کسب 1532 امتياز به مقام قهرماني رسيد و گ.کوميت از آلمان با کسب 385 امتياز عنوان نخست اين مسابقات را به خود اختصاص داد، و کمی بعد سرانجام تفنگ های بادی در المپیک 1970 هم راهیافت،
همچنین به تدریج با افزایش کیفیت و کارایی تفنگ های بادی و پی سی پی استفاده این تفنگ ها به منظور شکار و تیراندازی در فواصل دورتر از 10 متر هم بین عموم رایج شد، به علت جذابیت، هزینه و خطر کمتر سلاح های بادی علاقه مندان زیادی به خود جلب کرد که نتیجه تشکیل کلوب های متعدد و باشگاههای تیراندازی با تفنگ بادی بود، اوایل فعالیت این کلوب ها محدود به شکار و تیراندازی ورزشی در فاصله محدود سالونی بود که کم کم تیراندازی در فضای آزاد و فاصله دورتر به دلیل توسعه تفنگ های بادی هم جای خود را پیدا کرد، دربریتانیا هم همزمان در اواخر دهه 1970 شاهد برگزاری مسابقات فیلد تارگت به شکل امروزی شدیم،
در دهه ی 80 این فعالیت و مسابقات طرفداران بیشتری به خود جلب کرد و باعث شد اعضای بین کلوب ها مسابقاتی تدارک ببینند و همنطور مسابقات و کاپ های سطح منطقه ای شکل گرفتند، و امروزه کلوب ها هر 6 ماه یکبار مسابقات برگزار میکنند و اخیرا مسابقات جایزه بزرگ هم شکل گرفته اند....
قوانین و هنجار های رایج،
مسابقات فیلد تارگت با تفنگ های بادی تحت تاثیر فرهنگ و قوانین محدود کننده قدرت در کشور های مختلف تفاوت های زیادی وجود دارد، برای مثال در بریتانیا که محدودیت 18 ژول وجود دارد، تنها در مسابقات مجاز به استفاده از تفنگ هایی در این سطح قدرت هستند، . فاصله استاندارد بین 8 تا 50 متری هست،
در امریکا معمولا 26 ژول استاندارد و فاصله هم تا فواصل بالاتر مثل 70 متر وجود دارد، و در استرالیا و برخی کشور های آسیایی و امریکای جنوبی و قبرس محدودیت ژولی وجود ندارد؛
اما نباید سطح مسابقات فیلدتارگت را محدود دانست، در همه جای دنیا مشاهده میشود که مسابقاتی خارج از این زوابط و چهارچوب های رسمی هم برگزار میشود؛ . حتی مسابقات کلاس آزاد که طرفداران بسیاری دارد،
اغلب مسابقات در سطح های قدرت برابر برگزار میشوند، مثل کلاس 16 ژول، بالای 16 ژول ، 26 و... همچنین ممکن هست مسابقات بین تفنگ های فنری و پی سی پی به صورت جدا یا آزاد برگزار شود، دربسیار کشور ها از جمله بریتانیا کلاس های مخصوص تفنگ های فنری هم برگزار میشود، جالبه در انگلیس و بعضی مسابقات کلاس فنری استفاده از دیانا 54 به خاطر سیستم آنتی شوک که اونو در کلاس بالاتر دقت و بین فنری و پی سی پی ها قرار داده ممنوع کردن!!!! خخخ معلومه هیچی حریف آیرکینگ نیست،
در کل قوانین مختلف و انواع مسابقات در سطح های مخطلف برگزار میشه و استاندارد خاصی نداره، اما کلاس های رسمی و مسابقات جهانی دارای استاندارد های خاص خودش هست که در میتونید بعضی از این مقررات روببینید
اهداف مورد استفاده:
________________________________________
غالبا در این مسابقات از اهداف شبیه به جانورانی که به تفنگ بادی شکار میگردند رایج هست، اما اندازه نقطه کیلزون تنها بخش کوچکی از کل هدف هست، این اهداف طوری طراحی شدن که تنها زمان اصابت تیر به کیلزون مورد نظر کل هدف افتاده و برای بازگرداندن با حالت اول، یک نخ بلند به اهرم بازگردانده هدف وصل میگردد تا هدف را به جای اول بازگرداند؛ اما در بسیار از مسابقات هم از اهداف کاغذی و سیبل استفاده میشود، که ممکن هست به صورت سیبل ساده یا به شکل حیوانات مختلف با کیلزون مشخص باشد، و یا اشکال هندسی و یا مثل اینا
همیشه ناحیه کیلزون به شکل دایره هست؛ قطر کیلزون با توجه به مسافت ها مختلف هست، اهداف با کیلزون کوچکتر غالبا به شکل حیوانات کوچکتر و با کیلزون کوچکترو در فاصله ی کمتری هستند،قطر کیلزون ها حتی گاهی برابر با قطر کالیبر هست که کار را بسیار سخت میکند، اما معمولا کیلزون در فاصله ی حدود 30 متری 2.5 سانت و در فواصل 50 متر به بالا حدودا تا4 سانتی متر هم میرسد،
رنگ ناحیه کیلزون همیشه بارز تر هست و معمولا رنگ های گرم که به خوبی مشخص میشوند مثل نارنجی زرد و قرمز هستند، معمولا هنگام اثابت ساچمه ناحیه کیلزون بیرنگ میشود برای همین برچست هایی برای هرشرکت کننده در ناحیه کیلزون قرار میدهند تا به راحتی ناحیه کیلزون بازسازی شود و جای شلیک ها به خوبی مشخص باشد،
ژست ها و حالات تیراندازی،
مسابقات فیلد تارگت در سه حالت نشسته، ایستاده و درازکش به صورت با و بی ساپورت انجام میگیرد، معمولا مسابقات بدون ساپورت برگزار میشود تا شرایط سخت تر و رقابت جذابتر شود، اما مواقعی هم که با ساپورت برگزار میشود کار چندان ساده نیست، شخص تیرانداز باید بتواند فواصل مختلف را تخمین زده و تراژکتوری و محاسبه میلدات کند، برای همین نیاز به تمرین و دانستن بالستیک دقیق میباشد، گاهی اوقات برخی از اهداف فاصله نزدیک باید شرکت کنندگان اجباراا به صورت ایستاده اقدام به تیر اندازی کنند، معمولا 5 شلیک از 20 شلیک ( در آلمان) اول در فاصله ی 10 تا 20 متری به صورت ایستاده برگزار میشوند، برای هر هدف جایگاه و فاصله مشخصی ( خط استقرار تیرانداز) مشخص شده، که آن محل با پرچم هایی در سه رنگ ( سبز= حالت به اختیار، زرد = نشسته و ایستاده درازکش آزاد، پرچم قرمز = درازکش ممنوع..) این محدودیت ها اعمال میشوند،
برای به تعادل رساندن بدن و جلوگیری ازلرزش دست ها حالت ها وژست های متععدی هر کسی بسته به عادت و فیزیک بدنی خود ممکن هست یک شکل را برگزیند،
در زیر چند تا عکس از انواع این ژست های نشسته و ایستاده میزارم، تصاویر گویاتر هست؛
در عکس ها هم مشاهده میکنید اغلب وسایل و تجهیزاتی مثل کمربند، جلیقه وزنه، و بالشتک کوچکی که روش میشینند به همراه دارند، در زیر چندتا عکس از این وسایل براتون میزارم با تشکر از آقای جاناتان موریس برای در اختیار قرار دادن عکس ها
این کمربند هایی هست که برای این مسابقات میبندن تا تعادل بدن هنگام نشستن یا حالت های مختلف را با گرفتن فشار از ماهیچه ها پایدار کنند
و این هم بالشتک های که هنگام نشستن به زیر پا میزارن،
طریقه ی امتیاز گیری
طریقه امتیاز گیری هم معمولا به اینصورت هست که هر شلیک موفق به هر جای کیلزون که باعث افتادن هدف بشود یک امتیاز در بر دارد و سایر نقاط امتیاز 0 میباشد، تعداد شلیک عموما 20 شلیک برای هر شرکت کننده در نظر گرفته میشود و هر شرکت کننده مدت زمان مشخصی برای هر شلیک زمان دارد در بسیاری کشور ها همچنین مسابقات رسمی جایزه بزرگ این زمان یک دقیقه برای هر شلیک هست، و مسابقه به صورت حذفی برگزار میشود به طوری که تنها امتیازات برتر به مرحله بعد میروند، و در مرحه آخر 10 نفر شرکت کننده رقابت میکنند، ( در داچلند)
برای همگن شدن قضاوت و سنجیدن سایرین ملاک بیشترین امتیاز هست که 100 در نظر میگیرند و امتیاز سایرین نسبت به امتیاز فردی که بیشترین امتیاز آورده ( یعنی 100 شده) حساب میشود، برای مثال آقای ایکس 10 شلیک موفق از 20 شلیک داشته و بالاترین امتیاز ( 100) هست، فرد ایگرگ که 7 شلیک موفق از 20 تا داشته امتیاز 70 درصد و فردی که یک شلیک موفق داشته امتیاز 10 درصد،
این ورزش هم مثل لیگ های فوتبال که میگن دسته یک دسته دوم و لیگ دسته سوم الی آخر، افراد برتر پس از مسابقات تعیین سطح کلاس رده بندی خودشون رقابت میکنند، با امتیاز بالاتربه رده بعدی و امتیاز کمتر به رده پایین تر سقوط میکنند،
چند سیستم دیگر هم وجود دارد، که پرداختن بهش از حوصله متن خارجه،
تخمین مسافت: تخمین مسافت یکی از اساسی ترین مهارت های ضروری در مسابقات فیلدتارگت هست، و شرکت کننده ها مجاز به استفاده از رنج فایندر و ابزار تشخیص مسافت نیستند،
رایج ترین روش تشخیص دقیق مسافت استفاده از میلدات بندی به نسبت زوم دوربین هست ،
روش مرسوم دیگر استفاده از دوربین هایی با پارالکس خیلی دقیق و مدرج برای تخمین فاصله میباشد به این طریق که زمان به شفایت حداکثر رسیدن تصویر نگاه میکنند که شاخص درجه پارالکس روی چه مسافتی هست و عدد جلوی شاخص پارالکس مقدار مسافت تخمینی هست، این روش در کنار اندازه میلدات در زوم ثابت در تشخیص دقیق فاصله بسیار کمک میکند،
جوایز:به جز در مسابقات جایزه بزگ معمولا جوایز به صورت تندیس و مدال هستند، این ورزش در اصل با هدف رقابت و تفریح سالم بین اعضا برگزار میشود،
فیلدتارگت در مبنا به یک سبک و فلسفه تبدیل شده یک فرهنگ،جوایز معمولا ابزار و وسایل مورد نیاز همین رشته و مرتبط با تیراندازی هست، یک سیستم توضیع جوایز به این صورت هست که تعدادی جوایز شامل مثلا چند مدل ساجمه، دوربین، زیر انداز، کبسول، و تفنگ وجود دارد و افرار به ترتیب مقام میتوانند یک مورد را انتخاب کنند، و معمولا فرد برنده و نفر اول بهترین گزینه را ( تفنگ) انتخابمیکند و رده های بعدی شانس کمتری برای برداشتن وسایل بهتر دارند، ( من هیچوقت بیشتر از ساچمه موفق نشدم خخخخ)
تفنگ های مورد استفاده:
بسته به قوانین محدود کننده هر کشور و منطقه و نیز شرایط محیطی و فرهنگی و در دسترس بودن وسایل، میتواند اسلحه ها متفاوت باشد، برای مسافت های کم در شرایط محیطی مناسب وبدون وزش باد تفنگ های ریگلاتور دار دقیق با قدرت کم و کالیبر 177 مناسبتر هستند، اما اگر مسابقه با ساپورت و در شرایط محیط بادخیز و فاصله دور باشه، یه تفنگ قوی و دقیق مثل دایستات آیر رانجر در کالیبر 5.5 هرچند سنگین موفقتر خواهد، بود، به طور کلی در این مسابقات محدودیت ژول وجود دارد و وفواصل در حدود 50 متر، برای همین عموما از تفنگ هایی با قدرت متوسط ودیقیق با شات منظم مثل اشتایر 100، 110، یاآنشوترز و تفنگ های مشابه ( مثل والتر های ال جی ) که برای این منظور تغییر و بهسازی شدن، یا هر تفنگ دقیق دیگری استفاده میشود، حتی زیاد مشاهده میشه افراد خودشون با توجه به نیاز و سلیقه و توانایی دست به ساخت و مونتاژ تفنگ مورد نظر خودشون زدن،
تغییرات رایج در سلاح ها افزایش قدرت تفنگ های مسابقه سالونی که عموما 10ژول هستند، تا حدود دوبرابر، و افزایش حجم مخزن برای تفنگ هایی که ریگله نیستند به منظور شات های منظم ، و معمولا سر لوله تفنگ ها برای افزایش دقت یک قطعه ( استابلیزر، باس اسلایک) نصب میکنند تا جلوی برخورد های اضاف یبه هنگام خروج ساچمه بگیرد و جریان هوا را به اطراف منحرف سازد در نتیجه دقت بالاتر رود
اما عمده ترین تغییر تغییر شکل قنداق در تفنگ های فیلد تارگت هست،
بیشتر قنداق های تام هول ( با سوراخ جای انگشت شصت) که به تعادل و بی لرزشی تفنگ کمک میکند، و یا اشکال با دستگیره قائم، مثل تفنگ های باشگاهی بیشتر استفاده میشه، یکی از کارهای مورد علاقه و رایج ساختن قنداق به صورت شخصی هست، قنداقهایی که برای مسابقات فیلدتارگت میسازن به منظورحفظ تعادل و بیلرزشی بیشتر سطحی پهنتر و ارتفاع بیشتر با سطح اتکای پایینتر ( کفی قابل تنظیم ) دارند، و عموما قابلیت تنظیم ارتفاع بالشتک قنداق ( جای گونه) برای حفظ ثبات بیشتر معمولا سنگینتر هم میسازند
لوازم و تجهیزات: در بالا و قسمت ژست ها و حالت ها چندمدل از وسایل مانند بالشتک برای نشستن و کمربند هایی برای مهار وزن و فشار روی ماهیچه ها را در عکس نشون دادیم، علاوه بر اینها هر فرد معمولا یک زیرانداز و در صورت استفاده از پی سی پی یک مخزن هوای کوچک نیز با خود دارد،
ساچمه ها قبل از مسابقه به دقت با ترازو و کولیس دستچین شده و در جعبه مناسب بدون قرار دادن روی هم نگه داری میشود، کالیبر محبوب فیلدتارگت کالیبر 4.5 ( 177) هست به سیر حرکت ( تراژکتوری) مستقیم تر در فاصله ی کم نیاز کمتری به محاسبه میلدات دارد
علاوه بر بالشتک برای زیر پا بعضی مواقع بالشتک برای قرار دادن بین آرنج و زانو ( عکس زیر) و وسایل مناسب هم استفاده میشوند،
در هنگام تیر اندازی ایستاده معمولا یک کوله پشتی سنگینتر به وزن تفنگ
برای تعادل بهتر استفاده میکنند،
دوربین های مورد استفاده:، تمام دوربین های مورد استفاده در این مسابقات پارالکس دار و معمولا پارالکس از بغل برای راحتی بیشتر و سریعتر هستند چرا که اهداف در فواصل مختلفی قرار دارند و برای تصحیح خطای پارالکس و فوکوس باید مرتبا وضعیت فوکوس دوربین تغییر دهند،
_____________________________________
همچنین از دوربین های اختصاصی این ورزش با فوکوس بسیار دقیق و نقطه ای استفاده میشود ( یعنی دوربین هایی با طول عدسی مرکزی زیاد) چون یکی دیگر از ابزار تشخیص مسافت پارالکس دوربین در نقطه مورد نظر میباشد،
همه دوربین های مورد استفاده در این مسابقات حد اقل با زوم 16 برابر هستند، و زوم اکثر دوربین ها تا 32 هم میرسد،
تبلک دوربین های مورد استفاده همگی مدرج و تاکتیکال هستند تا به راحتی و سرعت بتوان ارتفاع را به نسبت فاصله تصحیح کرد، نوع خاصی از تبلک ها با قابلیت شخصی سازی الائم و شمارش تعداد دور نیز زیاد در این مسابقات به چشم میخورد،
دوربین های مورد استفاده در مسابقات فیلدتارگت همیشه جلشون سایه بان بسته شده ( یک استوانه بلند به جلوی دوربین میبندند تا جلو تابش نور از اطراف به لنز جلوی دوربین بگیرد
و در قسمت لنز چشمی عقب هم یک سای بان (ضربه گیر) برای چشم تیرانداز وجود دارد،
عینک ها و سایه گیر ها،( زیاد مشاهده میشود در این مسابقات برای جلوگیری از تابش نور به چشم یک کلاه پیشه دار یا عینک های مخصوص تیراندازی و یا تکه ای سایه بان که به کنار چشم تیر انداز ( به کلاه) وصل میشود استفاده میکنند، علاوه بر اینها ممکن هست بعضی ها که دیگه خیلی جوگیر هستند لباس های خشک چرمی و کفش مخصوص تیراندازی 10 متر هم برکنند، ولی اغلب ترجیح میدن راحت باشند،
ترجمه : شاهین
توجه:
- نقل مطالب سایت فقط با ذکر منبع مجاز میباشد
این مقاله رو آقای شاهین ترجمه کردن
به هر حال دیدم مفیده برای دوستان به اشتراک گذاشتم
نکته جالب هم اینه که بر خلاف ادعای برخی دوستان که میگفتن اولین بار در ایران راجع به فیلدتارگت داره ترجمه و اطلاعات و .... ارایه میشه این مقاله و خیلی از موارد دیگه رو که مطالعه میکنم میبینم که از خودمون که بگذریم خیلی قبل تر از این حرفها دوستان دیگه ای راجع به این مسابقات قلم زدن و مطلب نوشتن
آشنایی با فیلدتارگت
چکیده ای از مقاله آقای میخائل زمر
از قبل جنگهای جهانی به سال 1903 در سطح محدود و به صورت تفریحی کلوب های تیراندازی با اسلحه های بادی و گازی در کشور آلمان و بریتانیا برگزار شد.اما در آن زمان به دلیل محدودیت های تکنولوژیک و فنی سلاح ها کارایی و دقت سلاح های امروز را نداشتند؛ به همین جهت مسابقات تیراندازی با تفنگ گرم توجه ها را به خود جلب کرد، تا سال های اخیر قهرمانان تیراندازی از این سلاح استفاده نمی کردند و شرکت در این رقابت ها را مجاز نمی دانستند واین اسلحه را تفریحی تلقی می کردند.
پس از جنگ جهانی و شکست ما ( آلمان ها) به دلیل محدودیت ها و تحریم های شدید که متوجه کشورمان ( آلمان) شد و برای پیشگیری از تجهیز مجهز مجدد ارتش آلمان ، جلوی ساخت تفنگ های گرم ( گلوله زنی) گرفته شد. در مدتی که این تحریم ها پابرجا بود و فقدان تفنگ های گلوله زنی زمینه را برای توجه بیشتر و گسترش صنعت تفنگ های بادی فراهم ساخت و پس از لغو محدودیت لوله های خاندار توانستیم جهشی بزرگ در دقت و کارایی تفنگ های بادی برداریم،
ساخت اسلحه پیستونی وفنری مجهز به طور قابل توجهی چهره این ورزش را عوض کرد. سلاح های جدید با همان دقت واستحکام تفنگ وتپانچه خفیف طراحی شده بود. ارزان بودن نوع مهمات این سلاح ها و سهولت ایجاد سالن های تیراندازی در سالن های ورزشی حتی در خانه ها. تیراندازانی را که تا پیش از این تنها به رشته های دیگر علاقه مند بودند به سمت این رشته جذب کرد.
به طوری که در 1966 ميلادي اولين دوره مسابقات اروپايي اين رشته در ويس بادن آلمان بر گزارشد. در اين مسابقات 80 تيرانداز در قالب 18 تيم حضور داشتند. در رده بندي تيمي سوييس با کسب 1532 امتياز به مقام قهرماني رسيد و گ.کوميت از آلمان با کسب 385 امتياز عنوان نخست اين مسابقات را به خود اختصاص داد، و کمی بعد سرانجام تفنگ های بادی در المپیک 1970 هم راهیافت،
همچنین به تدریج با افزایش کیفیت و کارایی تفنگ های بادی و پی سی پی استفاده این تفنگ ها به منظور شکار و تیراندازی در فواصل دورتر از 10 متر هم بین عموم رایج شد، به علت جذابیت، هزینه و خطر کمتر سلاح های بادی علاقه مندان زیادی به خود جلب کرد که نتیجه تشکیل کلوب های متعدد و باشگاههای تیراندازی با تفنگ بادی بود، اوایل فعالیت این کلوب ها محدود به شکار و تیراندازی ورزشی در فاصله محدود سالونی بود که کم کم تیراندازی در فضای آزاد و فاصله دورتر به دلیل توسعه تفنگ های بادی هم جای خود را پیدا کرد، دربریتانیا هم همزمان در اواخر دهه 1970 شاهد برگزاری مسابقات فیلد تارگت به شکل امروزی شدیم،
در دهه ی 80 این فعالیت و مسابقات طرفداران بیشتری به خود جلب کرد و باعث شد اعضای بین کلوب ها مسابقاتی تدارک ببینند و همنطور مسابقات و کاپ های سطح منطقه ای شکل گرفتند، و امروزه کلوب ها هر 6 ماه یکبار مسابقات برگزار میکنند و اخیرا مسابقات جایزه بزرگ هم شکل گرفته اند....
قوانین و هنجار های رایج،
مسابقات فیلد تارگت با تفنگ های بادی تحت تاثیر فرهنگ و قوانین محدود کننده قدرت در کشور های مختلف تفاوت های زیادی وجود دارد، برای مثال در بریتانیا که محدودیت 18 ژول وجود دارد، تنها در مسابقات مجاز به استفاده از تفنگ هایی در این سطح قدرت هستند، . فاصله استاندارد بین 8 تا 50 متری هست،
در امریکا معمولا 26 ژول استاندارد و فاصله هم تا فواصل بالاتر مثل 70 متر وجود دارد، و در استرالیا و برخی کشور های آسیایی و امریکای جنوبی و قبرس محدودیت ژولی وجود ندارد؛
اما نباید سطح مسابقات فیلدتارگت را محدود دانست، در همه جای دنیا مشاهده میشود که مسابقاتی خارج از این زوابط و چهارچوب های رسمی هم برگزار میشود؛ . حتی مسابقات کلاس آزاد که طرفداران بسیاری دارد،
اغلب مسابقات در سطح های قدرت برابر برگزار میشوند، مثل کلاس 16 ژول، بالای 16 ژول ، 26 و... همچنین ممکن هست مسابقات بین تفنگ های فنری و پی سی پی به صورت جدا یا آزاد برگزار شود، دربسیار کشور ها از جمله بریتانیا کلاس های مخصوص تفنگ های فنری هم برگزار میشود، جالبه در انگلیس و بعضی مسابقات کلاس فنری استفاده از دیانا 54 به خاطر سیستم آنتی شوک که اونو در کلاس بالاتر دقت و بین فنری و پی سی پی ها قرار داده ممنوع کردن!!!! خخخ معلومه هیچی حریف آیرکینگ نیست،
در کل قوانین مختلف و انواع مسابقات در سطح های مخطلف برگزار میشه و استاندارد خاصی نداره، اما کلاس های رسمی و مسابقات جهانی دارای استاندارد های خاص خودش هست که در میتونید بعضی از این مقررات روببینید
اهداف مورد استفاده:
________________________________________
غالبا در این مسابقات از اهداف شبیه به جانورانی که به تفنگ بادی شکار میگردند رایج هست، اما اندازه نقطه کیلزون تنها بخش کوچکی از کل هدف هست، این اهداف طوری طراحی شدن که تنها زمان اصابت تیر به کیلزون مورد نظر کل هدف افتاده و برای بازگرداندن با حالت اول، یک نخ بلند به اهرم بازگردانده هدف وصل میگردد تا هدف را به جای اول بازگرداند؛ اما در بسیار از مسابقات هم از اهداف کاغذی و سیبل استفاده میشود، که ممکن هست به صورت سیبل ساده یا به شکل حیوانات مختلف با کیلزون مشخص باشد، و یا اشکال هندسی و یا مثل اینا
همیشه ناحیه کیلزون به شکل دایره هست؛ قطر کیلزون با توجه به مسافت ها مختلف هست، اهداف با کیلزون کوچکتر غالبا به شکل حیوانات کوچکتر و با کیلزون کوچکترو در فاصله ی کمتری هستند،قطر کیلزون ها حتی گاهی برابر با قطر کالیبر هست که کار را بسیار سخت میکند، اما معمولا کیلزون در فاصله ی حدود 30 متری 2.5 سانت و در فواصل 50 متر به بالا حدودا تا4 سانتی متر هم میرسد،
رنگ ناحیه کیلزون همیشه بارز تر هست و معمولا رنگ های گرم که به خوبی مشخص میشوند مثل نارنجی زرد و قرمز هستند، معمولا هنگام اثابت ساچمه ناحیه کیلزون بیرنگ میشود برای همین برچست هایی برای هرشرکت کننده در ناحیه کیلزون قرار میدهند تا به راحتی ناحیه کیلزون بازسازی شود و جای شلیک ها به خوبی مشخص باشد،
ژست ها و حالات تیراندازی،
مسابقات فیلد تارگت در سه حالت نشسته، ایستاده و درازکش به صورت با و بی ساپورت انجام میگیرد، معمولا مسابقات بدون ساپورت برگزار میشود تا شرایط سخت تر و رقابت جذابتر شود، اما مواقعی هم که با ساپورت برگزار میشود کار چندان ساده نیست، شخص تیرانداز باید بتواند فواصل مختلف را تخمین زده و تراژکتوری و محاسبه میلدات کند، برای همین نیاز به تمرین و دانستن بالستیک دقیق میباشد، گاهی اوقات برخی از اهداف فاصله نزدیک باید شرکت کنندگان اجباراا به صورت ایستاده اقدام به تیر اندازی کنند، معمولا 5 شلیک از 20 شلیک ( در آلمان) اول در فاصله ی 10 تا 20 متری به صورت ایستاده برگزار میشوند، برای هر هدف جایگاه و فاصله مشخصی ( خط استقرار تیرانداز) مشخص شده، که آن محل با پرچم هایی در سه رنگ ( سبز= حالت به اختیار، زرد = نشسته و ایستاده درازکش آزاد، پرچم قرمز = درازکش ممنوع..) این محدودیت ها اعمال میشوند،
برای به تعادل رساندن بدن و جلوگیری ازلرزش دست ها حالت ها وژست های متععدی هر کسی بسته به عادت و فیزیک بدنی خود ممکن هست یک شکل را برگزیند،
در زیر چند تا عکس از انواع این ژست های نشسته و ایستاده میزارم، تصاویر گویاتر هست؛
در عکس ها هم مشاهده میکنید اغلب وسایل و تجهیزاتی مثل کمربند، جلیقه وزنه، و بالشتک کوچکی که روش میشینند به همراه دارند، در زیر چندتا عکس از این وسایل براتون میزارم با تشکر از آقای جاناتان موریس برای در اختیار قرار دادن عکس ها
این کمربند هایی هست که برای این مسابقات میبندن تا تعادل بدن هنگام نشستن یا حالت های مختلف را با گرفتن فشار از ماهیچه ها پایدار کنند
و این هم بالشتک های که هنگام نشستن به زیر پا میزارن،
طریقه ی امتیاز گیری
طریقه امتیاز گیری هم معمولا به اینصورت هست که هر شلیک موفق به هر جای کیلزون که باعث افتادن هدف بشود یک امتیاز در بر دارد و سایر نقاط امتیاز 0 میباشد، تعداد شلیک عموما 20 شلیک برای هر شرکت کننده در نظر گرفته میشود و هر شرکت کننده مدت زمان مشخصی برای هر شلیک زمان دارد در بسیاری کشور ها همچنین مسابقات رسمی جایزه بزرگ این زمان یک دقیقه برای هر شلیک هست، و مسابقه به صورت حذفی برگزار میشود به طوری که تنها امتیازات برتر به مرحله بعد میروند، و در مرحه آخر 10 نفر شرکت کننده رقابت میکنند، ( در داچلند)
برای همگن شدن قضاوت و سنجیدن سایرین ملاک بیشترین امتیاز هست که 100 در نظر میگیرند و امتیاز سایرین نسبت به امتیاز فردی که بیشترین امتیاز آورده ( یعنی 100 شده) حساب میشود، برای مثال آقای ایکس 10 شلیک موفق از 20 شلیک داشته و بالاترین امتیاز ( 100) هست، فرد ایگرگ که 7 شلیک موفق از 20 تا داشته امتیاز 70 درصد و فردی که یک شلیک موفق داشته امتیاز 10 درصد،
این ورزش هم مثل لیگ های فوتبال که میگن دسته یک دسته دوم و لیگ دسته سوم الی آخر، افراد برتر پس از مسابقات تعیین سطح کلاس رده بندی خودشون رقابت میکنند، با امتیاز بالاتربه رده بعدی و امتیاز کمتر به رده پایین تر سقوط میکنند،
چند سیستم دیگر هم وجود دارد، که پرداختن بهش از حوصله متن خارجه،
تخمین مسافت: تخمین مسافت یکی از اساسی ترین مهارت های ضروری در مسابقات فیلدتارگت هست، و شرکت کننده ها مجاز به استفاده از رنج فایندر و ابزار تشخیص مسافت نیستند،
رایج ترین روش تشخیص دقیق مسافت استفاده از میلدات بندی به نسبت زوم دوربین هست ،
روش مرسوم دیگر استفاده از دوربین هایی با پارالکس خیلی دقیق و مدرج برای تخمین فاصله میباشد به این طریق که زمان به شفایت حداکثر رسیدن تصویر نگاه میکنند که شاخص درجه پارالکس روی چه مسافتی هست و عدد جلوی شاخص پارالکس مقدار مسافت تخمینی هست، این روش در کنار اندازه میلدات در زوم ثابت در تشخیص دقیق فاصله بسیار کمک میکند،
جوایز:به جز در مسابقات جایزه بزگ معمولا جوایز به صورت تندیس و مدال هستند، این ورزش در اصل با هدف رقابت و تفریح سالم بین اعضا برگزار میشود،
فیلدتارگت در مبنا به یک سبک و فلسفه تبدیل شده یک فرهنگ،جوایز معمولا ابزار و وسایل مورد نیاز همین رشته و مرتبط با تیراندازی هست، یک سیستم توضیع جوایز به این صورت هست که تعدادی جوایز شامل مثلا چند مدل ساجمه، دوربین، زیر انداز، کبسول، و تفنگ وجود دارد و افرار به ترتیب مقام میتوانند یک مورد را انتخاب کنند، و معمولا فرد برنده و نفر اول بهترین گزینه را ( تفنگ) انتخابمیکند و رده های بعدی شانس کمتری برای برداشتن وسایل بهتر دارند، ( من هیچوقت بیشتر از ساچمه موفق نشدم خخخخ)
تفنگ های مورد استفاده:
بسته به قوانین محدود کننده هر کشور و منطقه و نیز شرایط محیطی و فرهنگی و در دسترس بودن وسایل، میتواند اسلحه ها متفاوت باشد، برای مسافت های کم در شرایط محیطی مناسب وبدون وزش باد تفنگ های ریگلاتور دار دقیق با قدرت کم و کالیبر 177 مناسبتر هستند، اما اگر مسابقه با ساپورت و در شرایط محیط بادخیز و فاصله دور باشه، یه تفنگ قوی و دقیق مثل دایستات آیر رانجر در کالیبر 5.5 هرچند سنگین موفقتر خواهد، بود، به طور کلی در این مسابقات محدودیت ژول وجود دارد و وفواصل در حدود 50 متر، برای همین عموما از تفنگ هایی با قدرت متوسط ودیقیق با شات منظم مثل اشتایر 100، 110، یاآنشوترز و تفنگ های مشابه ( مثل والتر های ال جی ) که برای این منظور تغییر و بهسازی شدن، یا هر تفنگ دقیق دیگری استفاده میشود، حتی زیاد مشاهده میشه افراد خودشون با توجه به نیاز و سلیقه و توانایی دست به ساخت و مونتاژ تفنگ مورد نظر خودشون زدن،
تغییرات رایج در سلاح ها افزایش قدرت تفنگ های مسابقه سالونی که عموما 10ژول هستند، تا حدود دوبرابر، و افزایش حجم مخزن برای تفنگ هایی که ریگله نیستند به منظور شات های منظم ، و معمولا سر لوله تفنگ ها برای افزایش دقت یک قطعه ( استابلیزر، باس اسلایک) نصب میکنند تا جلوی برخورد های اضاف یبه هنگام خروج ساچمه بگیرد و جریان هوا را به اطراف منحرف سازد در نتیجه دقت بالاتر رود
اما عمده ترین تغییر تغییر شکل قنداق در تفنگ های فیلد تارگت هست،
بیشتر قنداق های تام هول ( با سوراخ جای انگشت شصت) که به تعادل و بی لرزشی تفنگ کمک میکند، و یا اشکال با دستگیره قائم، مثل تفنگ های باشگاهی بیشتر استفاده میشه، یکی از کارهای مورد علاقه و رایج ساختن قنداق به صورت شخصی هست، قنداقهایی که برای مسابقات فیلدتارگت میسازن به منظورحفظ تعادل و بیلرزشی بیشتر سطحی پهنتر و ارتفاع بیشتر با سطح اتکای پایینتر ( کفی قابل تنظیم ) دارند، و عموما قابلیت تنظیم ارتفاع بالشتک قنداق ( جای گونه) برای حفظ ثبات بیشتر معمولا سنگینتر هم میسازند
لوازم و تجهیزات: در بالا و قسمت ژست ها و حالت ها چندمدل از وسایل مانند بالشتک برای نشستن و کمربند هایی برای مهار وزن و فشار روی ماهیچه ها را در عکس نشون دادیم، علاوه بر اینها هر فرد معمولا یک زیرانداز و در صورت استفاده از پی سی پی یک مخزن هوای کوچک نیز با خود دارد،
ساچمه ها قبل از مسابقه به دقت با ترازو و کولیس دستچین شده و در جعبه مناسب بدون قرار دادن روی هم نگه داری میشود، کالیبر محبوب فیلدتارگت کالیبر 4.5 ( 177) هست به سیر حرکت ( تراژکتوری) مستقیم تر در فاصله ی کم نیاز کمتری به محاسبه میلدات دارد
علاوه بر بالشتک برای زیر پا بعضی مواقع بالشتک برای قرار دادن بین آرنج و زانو ( عکس زیر) و وسایل مناسب هم استفاده میشوند،
در هنگام تیر اندازی ایستاده معمولا یک کوله پشتی سنگینتر به وزن تفنگ
برای تعادل بهتر استفاده میکنند،
دوربین های مورد استفاده:، تمام دوربین های مورد استفاده در این مسابقات پارالکس دار و معمولا پارالکس از بغل برای راحتی بیشتر و سریعتر هستند چرا که اهداف در فواصل مختلفی قرار دارند و برای تصحیح خطای پارالکس و فوکوس باید مرتبا وضعیت فوکوس دوربین تغییر دهند،
_____________________________________
همچنین از دوربین های اختصاصی این ورزش با فوکوس بسیار دقیق و نقطه ای استفاده میشود ( یعنی دوربین هایی با طول عدسی مرکزی زیاد) چون یکی دیگر از ابزار تشخیص مسافت پارالکس دوربین در نقطه مورد نظر میباشد،
همه دوربین های مورد استفاده در این مسابقات حد اقل با زوم 16 برابر هستند، و زوم اکثر دوربین ها تا 32 هم میرسد،
تبلک دوربین های مورد استفاده همگی مدرج و تاکتیکال هستند تا به راحتی و سرعت بتوان ارتفاع را به نسبت فاصله تصحیح کرد، نوع خاصی از تبلک ها با قابلیت شخصی سازی الائم و شمارش تعداد دور نیز زیاد در این مسابقات به چشم میخورد،
دوربین های مورد استفاده در مسابقات فیلدتارگت همیشه جلشون سایه بان بسته شده ( یک استوانه بلند به جلوی دوربین میبندند تا جلو تابش نور از اطراف به لنز جلوی دوربین بگیرد
و در قسمت لنز چشمی عقب هم یک سای بان (ضربه گیر) برای چشم تیرانداز وجود دارد،
عینک ها و سایه گیر ها،( زیاد مشاهده میشود در این مسابقات برای جلوگیری از تابش نور به چشم یک کلاه پیشه دار یا عینک های مخصوص تیراندازی و یا تکه ای سایه بان که به کنار چشم تیر انداز ( به کلاه) وصل میشود استفاده میکنند، علاوه بر اینها ممکن هست بعضی ها که دیگه خیلی جوگیر هستند لباس های خشک چرمی و کفش مخصوص تیراندازی 10 متر هم برکنند، ولی اغلب ترجیح میدن راحت باشند،
ترجمه : شاهین
توجه:
- نقل مطالب سایت فقط با ذکر منبع مجاز میباشد