۱۳۹۴/۱۱/۱۹، ۱۲:۴۷ ب.ظ
در ابتدا باید خدمت دوستان عزیز عرض کنم که بحثی که میخوام شروع کنم خیلی کلی تر از بحث تراپ هست و مربوط به نحوه نشانه گیری و تیراندازی به هر هدف در حال پرواز میشه.
تو این بحث در صورت استقبال اعضا،به امید خدا هدفگیری و هدف زنی انواع پرنده رو هم با هم مطالعه خواهیم کرد.
1-باید بدانیم که روش صحیح تیراندازی هوازنی اینست که تیرانداز باید بر خلاف روش تیراندازی با تفنگ گلوله زنی ، هر دو چشم خود را باز نگهدارد و با هر دو چشم ، درست از بالای لوله یا لوله های تفنگ به هدف نگاه کند و بدین ترتیب تفنگ را به سمت هدف روانه کند. لیکن چون هدف هوازنی متحرک است ، تیرانداز باید با چشمان خود هدف را زیر نظر گرفته و حرکاتش را دنبال کند و در عین حال لوله تفنگ را در امتداد دید خود نگهدارد.برای اینکه لوله تفنگ از محور دید خارج نشود ، تیرانداز باید برای تعقیب هدف تمام نیم تنه بالایی خود را متناسب با جابجایی محور دیدش حرکت دهد تا تفنگ کماکان در امتداد محور دید وی باقی بماند و از سمت هدف منحرف نشود. اگر نیم تنه بالایی تیرانداز ثابت بماند و فقط دست های تیرانداز ، تفنگ را جابجا کنند ، تفنگ از هم محوری دید تیرانداز خارج گشته و تیرش به خطا خواهد رفت. نکته بسیار مهم این است که نیم تنه بالایی تیرانداز باید قابل انعطاف باشد و حرکات هدف باید با حرکت نیم تنه بالایی تعقیب شود نه با حرکت دست ها. چنانچه در شکل نشان داده شده است ، اگر چشم تیرانداز از محور لوله ( لوله ها ) قرار گیرد ، ساچمه ها به بالاتر از هدف اصابت خواهند کرد و اگر پایین تر از آن قرار گیرد ، ساچمه ها به زیر هدف اصابت خواهند کرد.
2-از تکنیک پیشگیری باید استفاده کنیم.پیشگیری عبارت است از فاصله ای که تیرانداز به نقطه ای واقع در جلو هدف تیراندازی می کند تا در لحظه ای که ساچمه ها مسافت تیرانداز تا مسیر حرکت هدف را طی کرده اند ، هدف نیز به آن نقطه برسد. یا به عبارت دیگر ، الگوی پخش ساچمه و مسیر پرواز هدف در یک لحظه با یکدیگر تلاقی کنند.
3-میزان پیشگیری را تخمین بزنیم.یعنی سرعت حرکت هدف را باید سنجیده و به میزان سرعت هدف و به اصطلاح عامیانه،ضرب تفنگ خودمان به اندازه صحیح پیشگیری رو لحاظ کنیم.برای اینکار دانستن سرعت پرواز اهداف زنده (که در پرنده های مختلف با هم فرق داره) لازم هست و انشاالله سر فرصت مقادیر رو خدمت دوستان عرض خواهم کرد.
4-مهمترین بخش تکنیک این است که تیرانداز باید پس از کشیدن ماشه و شلیک ،باید حرکت لوله تفنگ خودش رو مثل زمان پیش از شلیک ادامه بدهد.دلیلش هم اینه که صدم ثانیه ای از موقع فرمان مغز تا ری اکشن ماهیچه های انگشت فاصله است.همین زمان باعث میشه بطور مثال اردکی که با سرعت 30 کیلومتر در ساعت پرواز میکنه،تو دو صدم ثانیه یک متر و شصت سانت جابجائی داشته باشه.پس حین شلیک واقعی اونجائی نیست که شما انتظارش رو میکشیدید.
5-پائی رو که سمت شانه ای که تفنگ رو بهش تکیه میدین ،جلو بگذارید ، وزن بدن را به روی این پا منتقل کنید ، تفنگ را به شانه بیاورید ، گونه را بر شانه قنداق قرار دهید ، با هر دو چشم باز تفنگ را به نقطه ای که در وهله نخست پرنده را دیده اید نشانه بگیرید، مسیر پرواز هدف را با تفنگ تعقیب کنید ، از پرنده جلو بزنید ، بدون متوقف یا کند کردن حرکت تفنگ ، ماشه را سریعا بکشد ، به حرکت تفنگ تا هنگام سقوط هدف ادامه دهید.
6-دانستن الگوی پرواز انواع پرنده ها برای یک شکار موفق برای شکار چی لازمه.پرنده های مختلف حین پرواز رفتار مختلفی از خودشون نشون میدن و تغییر مسیر پروازشون،برای هر نوع،یکسانه.
دوستان منتظر نمونند و این بحث رو ادامه بدن.ولی به امید خدا تو پستهای آینده تمرینها،سرعت پرواز انواع پرنده و الگوهای رفتاری پرنده ها رو تقدیم میکنم.
تو این بحث در صورت استقبال اعضا،به امید خدا هدفگیری و هدف زنی انواع پرنده رو هم با هم مطالعه خواهیم کرد.
1-باید بدانیم که روش صحیح تیراندازی هوازنی اینست که تیرانداز باید بر خلاف روش تیراندازی با تفنگ گلوله زنی ، هر دو چشم خود را باز نگهدارد و با هر دو چشم ، درست از بالای لوله یا لوله های تفنگ به هدف نگاه کند و بدین ترتیب تفنگ را به سمت هدف روانه کند. لیکن چون هدف هوازنی متحرک است ، تیرانداز باید با چشمان خود هدف را زیر نظر گرفته و حرکاتش را دنبال کند و در عین حال لوله تفنگ را در امتداد دید خود نگهدارد.برای اینکه لوله تفنگ از محور دید خارج نشود ، تیرانداز باید برای تعقیب هدف تمام نیم تنه بالایی خود را متناسب با جابجایی محور دیدش حرکت دهد تا تفنگ کماکان در امتداد محور دید وی باقی بماند و از سمت هدف منحرف نشود. اگر نیم تنه بالایی تیرانداز ثابت بماند و فقط دست های تیرانداز ، تفنگ را جابجا کنند ، تفنگ از هم محوری دید تیرانداز خارج گشته و تیرش به خطا خواهد رفت. نکته بسیار مهم این است که نیم تنه بالایی تیرانداز باید قابل انعطاف باشد و حرکات هدف باید با حرکت نیم تنه بالایی تعقیب شود نه با حرکت دست ها. چنانچه در شکل نشان داده شده است ، اگر چشم تیرانداز از محور لوله ( لوله ها ) قرار گیرد ، ساچمه ها به بالاتر از هدف اصابت خواهند کرد و اگر پایین تر از آن قرار گیرد ، ساچمه ها به زیر هدف اصابت خواهند کرد.
2-از تکنیک پیشگیری باید استفاده کنیم.پیشگیری عبارت است از فاصله ای که تیرانداز به نقطه ای واقع در جلو هدف تیراندازی می کند تا در لحظه ای که ساچمه ها مسافت تیرانداز تا مسیر حرکت هدف را طی کرده اند ، هدف نیز به آن نقطه برسد. یا به عبارت دیگر ، الگوی پخش ساچمه و مسیر پرواز هدف در یک لحظه با یکدیگر تلاقی کنند.
3-میزان پیشگیری را تخمین بزنیم.یعنی سرعت حرکت هدف را باید سنجیده و به میزان سرعت هدف و به اصطلاح عامیانه،ضرب تفنگ خودمان به اندازه صحیح پیشگیری رو لحاظ کنیم.برای اینکار دانستن سرعت پرواز اهداف زنده (که در پرنده های مختلف با هم فرق داره) لازم هست و انشاالله سر فرصت مقادیر رو خدمت دوستان عرض خواهم کرد.
4-مهمترین بخش تکنیک این است که تیرانداز باید پس از کشیدن ماشه و شلیک ،باید حرکت لوله تفنگ خودش رو مثل زمان پیش از شلیک ادامه بدهد.دلیلش هم اینه که صدم ثانیه ای از موقع فرمان مغز تا ری اکشن ماهیچه های انگشت فاصله است.همین زمان باعث میشه بطور مثال اردکی که با سرعت 30 کیلومتر در ساعت پرواز میکنه،تو دو صدم ثانیه یک متر و شصت سانت جابجائی داشته باشه.پس حین شلیک واقعی اونجائی نیست که شما انتظارش رو میکشیدید.
5-پائی رو که سمت شانه ای که تفنگ رو بهش تکیه میدین ،جلو بگذارید ، وزن بدن را به روی این پا منتقل کنید ، تفنگ را به شانه بیاورید ، گونه را بر شانه قنداق قرار دهید ، با هر دو چشم باز تفنگ را به نقطه ای که در وهله نخست پرنده را دیده اید نشانه بگیرید، مسیر پرواز هدف را با تفنگ تعقیب کنید ، از پرنده جلو بزنید ، بدون متوقف یا کند کردن حرکت تفنگ ، ماشه را سریعا بکشد ، به حرکت تفنگ تا هنگام سقوط هدف ادامه دهید.
6-دانستن الگوی پرواز انواع پرنده ها برای یک شکار موفق برای شکار چی لازمه.پرنده های مختلف حین پرواز رفتار مختلفی از خودشون نشون میدن و تغییر مسیر پروازشون،برای هر نوع،یکسانه.
دوستان منتظر نمونند و این بحث رو ادامه بدن.ولی به امید خدا تو پستهای آینده تمرینها،سرعت پرواز انواع پرنده و الگوهای رفتاری پرنده ها رو تقدیم میکنم.